SANKTUARUIM MIŁOŚCI MIŁOSIERNEJ

 

GDZIE BÓG CZEKA NA CZŁOWIEKA

…nie jako sędzia, aby go potępić

i wymierzyć mu karę

ale jako Ojciec, który kocha,

który przebacza,

który zapomina przewinienia względem Niego,

i nie zachowuje urazu.

COLLEVALENZA (Perugia) - ITALIA
www.collevalenza.it
www.amormisericordioso.org
Tel.: (+39) 075 8958.282
Fax: (+39) 075 8958.228
E-mail: informazioni@collevalenza.it

 

JAN PAWEŁ II PRZYBYŁ JAKO PIELGRZYM DO SANKTUARIUM MIŁOŚCI MIŁOSIERNEJ

„Miłość Miłosierna” nie jest to nową pobożnością czy doktryną. Istnieje ona, od kiedy Bóg poruszony miłością, miłosierdziem i przejęty nieszczęściem człowieka, nie zawahał się ofiarować swojego jedynego Syna, aby zbawić świat. W 1959 roku 30 września biskup A.M. De Sanctis diecezji Todi, na terenie, której leży Collevalenza, pobłogosławił już istniejący kult i pobożność nadając temu miejscu godność Sanktuarium Miłości Miłosiernej.

Pół roku później, 2 marca 1960 Ojciec Święty Jan XXIII ofiarował temu Sanktuarium jedną ze świec, które przeznaczał sanktuariom najbardziej uczęszczanym na świecie, a 3 kwietnia udzielił odpustu zupełnego dla wszystkich pielgrzymów odwiedzających to miejsce.

22 listopada 1981 roku Ojciec Święty Jan Paweł II przybył jako pielgrzym do Sanktuarium Miłości Miłosiernej, aby na nowo odczytać, na nowo ogłosić, jeszcze raz zatwierdzić i przekazać przesłanie Encykliki Dives in misericordia, która została opublikowana rok wcześniej.

“Od początku mojej posługi papieskiej w Rzymie u św. Piotra - powiedział w przemówieniu podczas “Anioł Pański” – miałem w sercu tę myśl, jako szczególne zadanie. Boża Opatrzność mi to naznaczyła.” W Encyklice – między innymi powiedział, że “Kościół jest autentyczny kiedy prorokuje…kiedy głosi…i kiedy przywołuje Miłosierdzia Bożego” (Jan Paweł II)

A 17 kwietnia 1982 roku wyniósł Sanktuarium do godności Bazyliki Mniejszej.

 

SANKTUARIUM

Z Sanktuarium została utworzona Kaplica Miłości Miłosiernej, a potem, z powodu ciągle rosnącej liczby pielgrzymów trzeba było wybudować nową Świątynię (Bazylikę i Kryptę), która 31 października 1965 roku została konsekrowana przez biskupa Todi Antonio Fustella i uroczyście otwarta przez Jego Eminencję kard. Alfredo Ottaviani wraz z 62 biskupami z całego świata.

Sanktuarium zaprojektował architekt Julio Lafuente, który pragnął stworzyć dzieło pełne symboli.

Jest ciekawym a zarazem prostym budynkiem o imponującej i sugestywnej elewacji “nadprzyrodzonej”.

Wejście do świątyni zrobione jest z kolorowych witraży, które wzbudzają uczucia pokory.

Pochylone płaskorzeźby podtrzymują budynek w jednolitym rytmie.

Wnętrze wychodzi gwałtownie w kierunku absydy: jest symbolem naszego wznoszenia się do Boga.

Światło pada przez duże szklane “oczy” - szyby, które wpisują się w nastrój budynku.

KAPLICA MIŁOŚĆI MIŁOSIERNEJ

Pielgrzyma pociągają liczne ex-vota, które zdobią ściany i są dowodem Bożych łask.

Za otrzymane łaski darczyńcy pozostawiają symboliczne serca, jako dowód swej dozgonnej wdzięczności Jezusowi Miłosiernemu.

Każda cegiełka posiada własny numer, a w Archiwum skrzętnie zapisuje się certyfikaty medyczne i deklaracje odpowiedniego ex-voto.

 

KRUCYFIKS

Krucyfiks przyciąga Swoimi dużymi ramionami otwartymi na oścież. Patrzy spokojnie i nawołuje do zaufania. Czerwony kolor bezcennego zdobienia absydy zrobiony z padouck to jest drewna tropikalnego o ciepłej tonacji przypomina o miłości.

Krucyfiks jest polichromowaną rzeźbą z drewna wykonaną przez artystę Cullot Valera. Przedstawia Jezusa Miłości Miłosiernej.

Krzyż upamiętnia ofiarę Kalwarii; biała Hostia jest codziennym odnowieniem tej ofiary na ołtarzu.

Krzyż wyrasta z kuli ziemskiej - świata, na której oparta jest korona królewska i otwarta księga – Ewangelia. Na księdze widnieje napis: “ Abyście się wzajemnie miłowali, tak jak Ja was umiłowałem.”, a na poduszeczce, która podtrzymuje koronę możemy przeczytać: “Ty jesteś, o Chryste, Królem chwały.”

Jezus, Miłość Miłosierna, chce królować na świecie przynosząc nam miłość.

Ma charakterystyczny wygląd twarzy, z której emanuje spokój mimo cierpienia i bólu.

Przedstawia Jezusajeszcze żywego na krzyżu, ze wzniesionym spojrzeniem w niebo w chwili błagania: “Ojcze, przebacz im.” Na piersi można dostrzec czerwone Serce uwieńczone napisem: Charitas.

Jakże muszą być silne uderzenia Serca Jego Miłości, aby cierpiąc być szczęśliwym aż do skonania!

Z jego cierpienia wypływa miara Jego wielkiej miłości.

Wiele płomieni tworzy atmosferę nasyconą mistycyzmem.

Pielgrzym, żegnając Krucyfiks, pragnie pozostawić dowód swego serca rozgrzanego miłością Chrystusa.

 

BAZYLIKA

Ściany Świątyni zostały zbudowane w układzie dwóch rzędów prostych, potężnych kolumn - cylindrów, które są lekko od siebie oddalone tak, aby światło mogło oświetlać wnętrze. Nad to są one połączone płytą betonową, aby nadawały charakter jedności i spójności.

Owe cylindry są wcięte od wewnątrz wzdłuż całej ich wysokości tworząc boczne kaplice.

Środek Świątyni stanowi duża przestrzeń nawy głównej: prosta, przestrzenna i oświetlona.

Dobrze jest wyobrazić sobie, że światło rozświetlające wnętrze Świątyni przypomina las o poranku, kiedy przez konary drzew przebija się blask promieni słonecznych. Materiał użyty do konstrukcji wnętrza jest tak dobrany i zastosowany, aby blask podkreślał każde zagłębienie i cień. Duży krzyż, przez który również pada światło oświetla wiernych i jednoczy ich między swoimi rozciągniętymi ramionami.

Światło odgrywa zasadniczą rolę, gdyż każdy kolor i intensywność jasności podkreśla znaczenie miejsc i wydarzeń całości Świątyni.

Centralne miejsce Kościoła to główny ołtarz, ambona i katedra zbudowane z białego marmuru. Tabernakulum ustawione na białych marmurowych kolumnach wykończone miedzią nawiązuje natomiast do okrągłego baldachimu zawieszonego nad całością, co akcentuje dodatkowo to miejsce święte.

Obok umieszczone są organy rzucające się w oczy poprzez swoje błyszczące „srebrne trąbki…” Zbudowane są z dwóch części: dolnej i górnej. Dolna część ma układ „ściętych” piszczałek.
Natomiast w górnej znajdują się czerwone miedziano - drewniane pręciki blisko ze sobą położone. Przypominają płomienie unoszące się ku górze i wychwalające Boga śpiewając: „Chwała na wysokości!”…”Hosanna!”.
Organy zostały zbudowane przez firmę Tamburini di Crema.

W głównej fasadzie przestrzeń między dwoma cylindrami została zamknięta przez wielki Krzyż ułożony z bloków szklanych. Jest to dzieło artysty: Villalta.

Cylindry znajdujące się w całej Świątyni, przecięte wzdłuż ich wysokości, są miejscem wielu spotkań modlitewnych, gdyż tworzą kaplice.

Jedna z dwunastu kaplic “cylindrowych” jest przeznaczona na konfesjonał, nad którym widnieje wielki krzyż przypominający pielgrzymowi, za jaką cenę został odkupiony i skąd pochodzi nasze zbawienie.

W dwóch głównych wejściach do Świątyni, które umieszczone są w bocznych częściach budynku, stoją stągwie z wodą święconą.
Stągiew napełniona wodą święconą jest zrobiona z białego marmuru, w przeciwieństwie do kamienia, który jest szary. Jest symbolem duszy oczyszczonej przez łaskę Bożą.

W jednym z cylindrów ukryte są schody prowadzące do Krypty umieszczonej w dolnej części Świątyni.

Ogromny balkon umieszczony nad głównym wejściem Świątyni stanowi miejsce dla chóru i śpiewu na chwałę Bożą.
Pielgrzym wchodzący do wnętrza Świątyni czuje się przygnieciony i zmiażdżony przez swoje grzechy, zaniedbania i troski, dopóki nie odkryje wielkiej miłości kochającego Boga Ojca jaką emanuje właśnie ta Świątynia.

Drzwi są tłoczone w miedzi i powielają wzory geometryczne.

 

KRYPTY

Dolna części Świątyni złożona jest z kaplicy i Krypty. Całość jest oświetlona naturalnym światłem pochodzącym z dużych szyb – „oczu” nadając charakter skupienia i modlitwy.

W głębi, na podwyższeniach, znajdują się konfesjonały.

Ołtarz Krypty jest poświęcony Maryi Pośredniczce.

Mozaika nad ołtarzem jest dziełem prof. Mariano Villalta. Przedstawia ona zebranych apostołów w Wieczerniku wraz z Matką Jezusa.

Z tyłu ołtarza znajduje się grób Madre Speranza.

 

WODA MIŁOŚCI MIŁOSIERNEJ

Po lewej stronie Świątyni znajduje się Cudowne Źródło, do którego pielgrzymują wszyscy chcący ugasić pragnienie ciała i ducha.

Woda w Piśmie Świętym oznacza Łaskę pochodzącą od Boga, ponieważ obmywa, oczyszcza, uzdrawia, “tryska” ku życiu wiecznemu.

Jest to woda Miłości Miłosiernej.

Madre Speranza wyraziła pragnienie, aby wykopać tę studnię i za natchnieniem Bożym wskazała dokładne miejsce, gdzie należało rozpocząć prace.

Prace przy wykopaniu studni zostały ukończone pod koniec 1960 roku. Jej głębokość osiąga 122 metry.

Tuż obok la Casa della Giovane, czyli Klasztoru, w którym mieszkają Służebnice Miłości Miłosiernej, znajduje się la Casa del Pellegrino, czyli Dom Pielgrzyma i le Piscine, czyli baseny dla chorych zanurzanych w wodzie Miłości Miłosiernej. Woda ta służy nie tylko w tym celu, ale również jest zabierana przez pielgrzymów do ich domów, aby prosić o uzdrowienie ciała i ducha dla tych, którzy osobiście nie mogą nawiedzić Sanktuarium.

 

MARIA POŚREDNICZKA

Unosząc spojrzenie ku niebu można zachwycić się statuą Madonny wykonanej z lśniącego marmuru. Jej otwarte ramiona są gestem wstawienniczym za każdego z nas do Swojego Syna Jezusa. Jej imię to: Maria Pośredniczka (Madre Mediatrice).

Kobieta bez skazy, niepokalana Lilia, z której pochodzi Jezus – Hostia: Ofiara za grzechy dla naszego zbawienia, który z łona matczynego żywił się już pragnieniem ofiarowania się za nas. Przychodząc na świat mówił Ojcu Odwiecznemu: „ofiary ani daru nie chciałeś, aleś Mi utworzył ciało; całopalenia i ofiary za grzech nie podobały się Tobie. Wtedy rzekłem: Oto idę, abym spełniał wolę Twoją, Boże.” (Hbr 10, 5-7)

 

SŁUŻEBNICE MIŁOŚCI MIŁOSIERNEJ

Klasztor, w którym mieszkają Służebnice Miłości Miłosiernej nosi nazwę La Casa della Giovane i został zbudowany w 1962 roku. Znajduje się w nim Nowicjat Zgromadzenia.

Zgromadzenie Służebnic Miłości Miłosiernej zostało założone przez Madre Speranza 25 grudnia 1930 roku w Hiszpanii, w Madrycie. Zostało zatwierdzone na Prawie Diecezjalnym 4 marca 1942 roku, a siedem lat później (12 sierpnia 1949 roku) na Prawie Papieskim.

Aktualnie Zgromadzenie służy w Hiszpanii, Włoszech, Niemczech, Brazylii, Bolivii, Rumunii i Indii. Jego charyzmatem są „dzieła miłości” jak edukacja, pomoc dzieciom najuboższym, towarzyszenie chorym, szczególnie tym opuszczonym i samotnym, a przede wszystkim rozpowszechnianie kultu Miłości Miłosiernej.

SYNOWIE MIŁOŚCI MIŁOSIERNEJ

Dom Macierzysty Synów Miłości Miłosiernej to Wspólnota złożona z księży zakonników oraz księży diecezjalnych ze ślubami zakonnymi, a także braćmi. Charyzmatem tej Wspólnoty jest nie tylko wychodzenie na pomoc osobom i pełnienie dobrych uczynków względem bliźniego, ale przede wszystkim uświęcenie oraz towarzyszenie kapłanom diecezjalnym poprzez łączenie i szukanie wspólnej drogi ku Jezusowi Miłosiernemu razem z osobami zakonnymi.

To nowe Zgromadzenie zostało założone przez Madre Speranza 15 sierpnia 1951 roku. 19 lipca 1968 zostało ustanowione na Prawie Diecezjalnym, a 18 sierpnia 1982 roku na Prawie Papieskim. Zgromadzenie najpierw rozpoczęło swoją działalność w Domu parafialnym w Collevalenza. Dwa lata później przeniosło się już do własnego nowego budynku, który do dziś jest Domem Macierzystym.

DROGI KRZYŻOWEJ

W dolinie Sanktuarium rozciąga się aleja o długości około 800 metrów, na której usytuowane są stacje Drogi Krzyżowej.

Tajemnica miłości Boga względem człowieka jest upamiętniona w taki sposób, że zachwyca nasze zmysły i wyobraźnię: “Tak Bóg umiłował świat, że Syna Swego Jednorodzonego dał.”

MIESIĘCZNIK

Sanktuarium publikuje Miesięcznik, którego celem jest rozpowszechnianie i ukazanie nabożeństwa do Miłości Miłosiernej, szerząc wciąż odwieczną prawdę, że Bóg jest dobrym Ojcem. Opowiada i informuje także o życiu Sanktuarium.

 

NOWENNĘ DO MIŁOŚCI MIŁOSIERNEJ

Sanktuarium rozpowszechnia również Nowennę do Miłości Miłosiernej, która została ułożona przez samą Madre Speranza.

MATKA SPERANZA

Madre Speranza (mówi się tak jak się czyta, a dosłowne tłumaczenie: Matka Nadzieja) urodziła się w Hiszpanii, w Santomera (Murcia) 30 września 1893 roku. Mając dwadzieścia jeden lat wstąpiła do klasztoru “Córek Kalwarii”, które w 1921 roku weszły w unię z innym Zgromadzeniem nazywając się od tej pory: “Siostry Zakonne od Nauczania od Niepokalanej Maryi Panny".

Mając trzydzieści siedem lat Madre Speranza założyła Zgromadzenie Służebnic Miłości Miłosiernej. Już 2 lipca 1936 roku otworzyła pierwszy Dom na terenie Włoch, a dokładnie w samej stolicy: Rzymie.

15 sierpnia 1951 roku założyła też męskie zakonne Zgromadzenie Synów Miłości Miłosiernej.

W celu szerzenia idei wielkiej dobroci Boga i bezgranicznej miłości Pana naszego Jezusa Chrystusa do człowieka, przyczyniła się do powstania Sanktuarium Miłosiernej Miłości w Collevalenza.

Madre Speranza zmarła 8 lutego 1983 w wieku prawie dziewięćdziesięciu lat; jej ciało zostało złożone w Krypcie w Sanktuarium 13 lutego 1983 roku.

INFORMACJA (www.collevalenza.it)

Na trasie głównej „Tiberina 3 bis”, na 43 kilometrze, około 120 km na północ od Rzymu, rzuca się w oko kierunkowskaz, który zaprasza pielgrzyma do Collevalenza.

Collevalenza znajduje się w prowincji Perugia, Umbria, 6 km na południe od Todi, na drodze, która łączy Todi z Foligno.

W Collevalenza można znaleźć noclegi w Domu Pielgrzyma, w nowoczesnym budynku znajdującym się w sąsiedztwie sanktuarium.

Kto przybywa z południowej części Włoch musi kierować się na wyjazd Orte z autostrady słonecznej, a kto z północnej: na wyjazd Valdichiana.

Do Collevalenza można przyjechać pociągiem lokalnym. Dla przybywających z Południa: dojazd do Stazioni di Terni, z Północy: dojazd do Stazione di Perugia Ponte San Giovanni, dla Centrum: Umbria S. Sepolcro-Terni. Dojeżdżając do samej Collevalenza należy wysiąść na stacji Todi Ponte Rio lub na stacji Massa Martana.

Można dopytać się na bieżąco przez środki komunikacji jak telefon czy internet czy kursują busy bezpośrednio dowożąc do Collevalenza. Z roku na rok sytuacja się zmienia.

W każdy dzień powszechny odjeżdża autobus z Rzymu, stacja Tiburtina do Collevalenza w godzinach.

Z Perugii, z placu Partigiani, w każdy powszechny dzień odjeżdża autobus do Collevalenza o godzinie.